Mannen die door vrouwen worden geslagen: waarom geloven we ze niet

Ze kunnen onze kennissen zijn, uiterlijk voorspoedig en succesvol. Maar we weten niet wat er in hun huis gebeurt. En als ze besluiten om te spreken, neemt niemand hun woorden serieus. Een man is een slachtoffer van geweld? Zijn vrouw klopt? Dit gebeurt niet!

Het was moeilijk voor mij om persoonlijke verhalen te vinden voor deze tekst. Ik vroeg vrienden of ze op de hoogte zijn van zulke families waar de vrouw haar man verslaat. En bijna altijd antwoordden ze me met een grijns of vroegen: “Waarschijnlijk zijn dit de vrouwen die tot wanhoop zijn gebracht, de echtgenoten verslaan drinken en drugs gebruiken?”Het is onwaarschijnlijk dat iemand er rekening mee zal komen dat geweld toegestaan ​​is, vooral dat je hem kunt uitlachen.

Waar dan deze bijna reflex -ironie van waar? Misschien hebben we gewoon nooit gedacht dat gezinsgeweld tot een man kan worden gewend. Het klinkt op de een of andere manier vreemd … en de vragen rijzen meteen: hoe is het mogelijk? Hoe zwak kan de sterke verslaan en waarom het er sterk op lijdt? Het is dus alleen fysiek sterk, maar zwak. Hij is bang? Hij respecteert zichzelf niet?

Ze praten niet over dergelijke gevallen in de pers of op televisie. Mannen zwijgen hierover. Is het nodig om uit te leggen dat ze niet bij anderen kunnen klagen, geen contact kunnen maken met de politie. Ze weten tenslotte dat ze gedoemd zijn om te veroordelen en belachelijk te maken. En hoogstwaarschijnlijk veroordelen ze zichzelf. En onze onwil om over hen na te denken, en hun onwil om te spreken wordt verklaard door het patriarchale bewustzijn, dat ons nog steeds bestuurt.

Het is onmogelijk om te slaan als reactie: het betekent stoppen met een man te https://prostaatmassage.com/prostaatmassage/ zijn, om jezelf onwaardig te leiden. Echtscheiding angsten en lijkt zwak

Onthoud de Flash Mob #. De erkenning van vrouwen die geweld ondergaan, veroorzaakte de vurige sympathie van sommige en aanstootgevende opmerkingen van anderen. Maar toen hebben we de erkenning van mannen op sociale netwerken niet gelezen die het slachtoffer werden van onze vrouwen.

Dit is niet verwonderlijk, de sociaal psycholoog Sergei Yenikolopov gelooft: “In onze samenleving zullen ze liever een man van geweld tegen een vrouw vergeven, in plaats van een man te begrijpen die wordt onderworpen aan geweld in het gezin”. De enige plaats waar dit hardop kan worden gezegd, is het kantoor van de psychotherapeut.

Patstelling

Meestal overtreft verhalen die de vrouw haar man verslaat, als een paar of gezin naar de receptie komt, zegt familiepsychotherapeut Inna Khamitova. Maar soms wenden mannen zich hierover tot een psycholoog. Meestal zijn dit welvarende, succesvolle mensen in het beroep, waarin het onmogelijk is om slachtoffers van geweld te vermoeden. Hoe ze zelf uitleggen waarom ze zo’n beroep verdragen?

Iemand weet niet wat hij moet doen. Het is onmogelijk om te slaan als reactie: het betekent stoppen met een man te zijn, om jezelf onwaardig te leiden. Echtscheiding angsten en lijkt zwak. En hoe anders deze vernederende botsing mogelijk is, is onbegrijpelijk. “Ze voelen impotentie en wanhoop, omdat ze geen uitweg zien”, zegt een familie -psychotherapeut.

“Het heeft geen zin om iets te veranderen”

Alexey, 40 jaar oud, tandarts

“Soms” vindt “haar, en ze rent me met vuisten naar me toe. Hoe walgelijk het! Onlangs was er na zo’n scène een blauwe plek op het jukbeen. Collega’s vroegen natuurlijk wat er gebeurde. Ik was klaar om door de grond te vallen. Ja, haar losbandigheid heeft me ertoe gebracht. Dus het sluit om de deur te slaan. Maar dan denk ik: en de betekenis? Hoeveel vrienden ik had, ze werden ook vroeg of laat agressief. Het bereikte het gevecht niet, maar de schandalen waren lelijk. Er is niets te doen, alle vrouwen zijn zo “.

Een vrouw zonder hart

Er is een tweede optie wanneer een man echt bang is voor zijn partner. Dit gebeurt in die paren waar een vrouw sociopathische kenmerken heeft: ze realiseert zich niet de grenzen van de toegestane, weet niet wat mededogen, medelijden, empathie zijn.

“In de regel is haar slachtoffer een onzekere man die zichzelf vooral de schuld geeft van het feit dat ze hem zo behandelen”, legt Inna Hamitova uit. – Volgens hem is hij slecht, niet haar “. Dus degenen die beledigd waren in het ouderlijke gezin, voelen zich, die, misschien in de kindertijd, het slachtoffer waren van geweld. Wanneer vrouwen hen beginnen te vernederen, voelen ze zich volledig gebroken.

Het is nog steeds ingewikkelder als het paar kinderen heeft. Ze kunnen meevoelen met hun vader en moeder haten. Maar als de moeder ongevoelig en meedogenloos is, neemt het kind soms een dergelijk pathologisch beschermingsmechanisme op als “identificatie met de agressor”: hij ondersteunt de verwonding van het slachtoffer, om zelf geen slachtoffer te worden. “In elk geval ontvangt het kind een psychologisch trauma dat zijn toekomstige leven zal beïnvloeden,” is Inna Khamitova zeker.

De situatie ziet er hopeloos uit. Kan psychotherapie een gezonde relatie herstellen? Het hangt ervan af of een vrouw in dit paar kan veranderen, de familie psychotherapeut gelooft. Sociopathie is bijvoorbeeld praktisch niet te behandelen, en het is beter om dergelijke giftige relaties te verlaten.

“Een ander ding is wanneer een vrouw wordt beschermd tegen haar eigen verwondingen, die ze op haar man projecteert. Laten we zeggen dat ze een wrede vader had die haar sloeg. Zodat dit niet meer gebeurt, klopt ze nu. Niet omdat ze het leuk vindt, maar voor zelfverdediging, hoewel niemand haar aanvalt. Als ze zich dit realiseert, kunnen warme relaties worden nieuw leven ingeblazen “.

“Ik was bang om mijn dochter te verliezen”

Cyril, 51 jaar oud, ontwerper

‘Toen ze zich aan me vasthield en probeerde haar gezicht te krabben, pakte ik haar handen. Eens vanwege kneuzingen op haar polsen, wendde ze zich tot de politie en beschuldigde me van slagen! Ik dacht dat ze gewoon een hectisch temperament was;Ik heb me zelfs gekregen. Dit duurde zes jaar, totdat ik me realiseerde hoe spijtig. Ik was bang dat ik mijn dochter niet kon ophalen, maar mijn vrouw gaf haar zonder worsteling. Ze verschijnt zelden in ons huis, en ik ben hier blij mee “.

Mengrollen

Mannen – slachtoffers van geweld worden groter. De reden is in de eerste plaats hoe vrouwelijke en mannelijke rollen tegenwoordig veranderen.

“Vrouwen kwamen de mannelijke wereld binnen en handelen volgens de regels: ze bestuderen, werken, bereiken loopbaanhoogten, nemen deel aan concurrentie samen met mannen”, zegt Sergey Enikolopov. En de geaccumuleerde spanning wordt op huis gelost. En als eerder, agressie bij vrouwen zich meestal manifesteerde in een indirecte, verbale vorm – roddels, “haarspelden”, laster, nu gaan ze vaker over tot het leiden van fysieke agressie. waarmee ze zelf niet weten hoe ze moeten omgaan.

“De socialisatie van mannen heeft altijd het vermogen opgenomen om hun agressie te beheren”, zegt Sergey Enikolopov. – In de Russische cultuur, zeg, hadden de jongens de regels over dit onderwerp: “Vecht voor het eerste bloed”, “ze verslaan”. Maar niemand heeft meisjes geleerd en leert niet om hun agressie te beheersen “.

Aan de andere kant verwachten vrouwen nu zorgen, gevoeligheid, zachtheid van mannen. Maar tegelijkertijd zijn genderstereotypen niet verdwenen, en het is moeilijk voor ons om aan te nemen dat vrouwen echt wreed kunnen zijn, en mannen-gentle en kwetsbaar. En voor mannen zijn we vooral genadeloos.

“Hoewel het moeilijk is om toe te geven en de samenleving dit rapport niet realiseert, maar een man die door een vrouw is geslagen, verliest onmiddellijk zijn status van een man”, zegt psychoanalyticus en klinisch psycholoog Serge Efeze. – Het lijkt ons absurd en belachelijk, we geloven niet dat dit kan zijn. Maar het zou nodig zijn om het slachtoffer te ondersteunen tegen geweld “.

We leken ons te realiseren dat een man altijd de schuld was van een vrouw. Maar het blijkt dat in het geval van geweld tegen een man zelf de schuld is? Wrichten we echt alleen geweld omdat de agressor een vrouw is? “Ik had veel moed nodig om te beslissen over een scheiding,” gaf een van degenen met wie er nog steeds in slaagde om te praten. Dus dan is dit weer een kwestie van moed? Het lijkt erop dat we tot stilstand zijn gekomen ..

“Ik heb medelijden met haar”

Pavel, 39 jaar oud, ingenieur

‘Onze dochter is ongezond geboren. De vrouw gesloten, huilde veel. De eerste keer dat ze me aanviel, hield ik mijn dochter in haar armen, ontweekte niet om het kind te krijgen. Mijn vrouw beschuldigde me van de dochter was ziek, en in haar familie was iedereen altijd gezond. Ik begrijp dat ze haar wanhoop op mij haalt. Ik heb haar overgehaald om naar de dokter te gaan, rustgevend te drinken, maar ze is als een steen. En ik kan haar niet verlaten, ik heb medelijden met haar, ik wil helpen, maar ik weet niet hoe!”